De wereld om ons heen verandert in hoog tempo. Zwaar werk, precisie of routinematig werk verdwijnt in rap tempo en wordt overgenomen door robots. Ook worden sociale robots geintroduceerd. Een interessant filmje sluit ik bij.
Waarbij ik eerder, bij het kijken naar science fiction films over aanvallen via drones vanuit de lucht, dacht dat dit onmogelijk was, gebeurt dit al. Of bijvoorbeeld leven op Mars. Er is al een community geselecteerd om over 10 jaar naar Mars te emigreren. (http://www.mars-one.com). Er worden ook proeven gedaan welke gewassen het best gedijen op Mars. Het onderwijs hobbelt hier achter aan. Traditionele onderwijssystemen staan ter discussie. Nieuwe onderwijssystemen worden geintroduceerd. En terecht. Het huidige onderwijssysteem is vooral leren uit een boek. Leren met je hoofd en uit je hoofd.
Hebben we in onze toekomstige samenleving alleen hoofddenkers nodig? Ik denk van niet. We onderscheiden ons juist van robots door ons gevoel. En de kunst is juist om hoofd en hart met elkaar te verbinden. Laten we op school leren hoe dat moet. En laten we bij het vak geschiedenis ook de lessen die we kunnen trekken uit het verleden onderwijzen aan onze kinderen. Patronen doorbreken. En niet in de valkuil te stappen van vorige generaties.
Laten we vakken als levenskunst introduceren, waarbij we appeleren aan alle creatieve en energetische vermogens die wij in ons hebben. En dat te doen door al onze kwaliteiten te benutten, kwaliteiten die niet alleen uit ons hoofd voortkomen, maar ook uit ons hart. Hoe zou dat er uit zien?
Onderwijs is de pilaar voor vrede, begrip en een duurzame samenleving waar iedereen er mag zijn, en iedereen mee mag doen. Onderwijs gaat ons helpen om negatieve patronen die wij van huis uit hebben meegekregen te zien en te doorbreken, terug te gaan naar ons oorspronkelijke zelf. Een vreedzame samenleving, ruimte voor iedereen, wie wilt dit nu niet? Is dit niet de weg die wij moeten gaan? Voor het onderwijs is hier eem prachtige rol weg gelegd. Gericht op de toekomst, waarin een groot deel van ons huidige werk is weg gevallen, en plaats is voor andere vormen van tijdsbesteding.